|
Gdańsk to święte miasto, w którym niesamowita architektura sakralna łączy się z długą historią katolicyzmu. Połączenie obu tych czynników sprawia, że nie powinieneś być zdziwiony, gdy zauważysz, że w mieście tym znajduje się wiele widowiskowych katedr i kościołów. Strzeliste i robiące wrażenie z zewnątrz, pięknie zaprojektowane i urządzone od wewnątrz, wspaniałe gmachy są koniecznym punktem do zobaczenia dla każdego turysty. Dla przybysza z Polski wyda się czymś normalnym, że można doń wejść za darmo, dla turysty z zachodu będzie to niespotykane zjawisko. Za Odrą i dalej, kościoły to punkty turystyczne, muzea, gdzie za wejście trzeba zapłacić, a nie świątynie. Natomiast kościoły w Gdańsku, tak jak kościoły w Polsce, to przede wszystkim miejsca święte, które mimo XXI wieku, nie straciły swego sakralnego charakteru. Prócz niezaprzeczalnych walorów historycznych, wciąż są idealnym miejscem do modlitwy i refleksji nad własnym życiem. Co niedziele zapełniają się one też wiernymi, którzy przyszli uczestniczyć w niedzielnej mszy. 
Na horyzoncie Gdańska dominuje gotycka Bazylika Mariacka, czyli kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Bazylika była budowana w wielu etapach pomiędzy rokiem 1343 a 1502 i jest obecnie największym kościołem ceglanym na świecie. Wysokość jej wnętrza kończy się na 27 metrze, natomiast kościelna wieża liczy sobie 82 metry. Jest to na tyle wysoko, że stojąc tuż przy wieży ma się wrażenie, że kościół jest tak duży, że bardziej niż inne zapada się w ziemi, lub też ma swoją własną, dodatkową grawitację, która mocniej przytwierdza go do podłoża. Interesująco przedstawia się też czubek wieży - płaski i prawie kwadratowy, a nie szpiczasty. Być może przygotowane jest tam miejsce dla Stolema – olbrzyma z Helu, który od czasu do czasu nawiedza Gdańsk i chce sobie usiąść w świątyni. Kiedy go nie ma, wewnątrz kościoła może się zmieścić nawet 25 tysięcy osób.
Znajdujący się wewnątrz kościoła Ołtarz Główny, pochodzący z 1511 roku, przedstawia koronację Dziewicy. Nie on jednak jest największą atrakcją Bazyliki Mariackiej. Jest nią kopia tryptyku Sąd Ostateczny Hansa Memlinga (oryginał znajduje się w Muzeum Narodowym w Gdańsku) – dzieła o światowej sławie. Odwiedzający Bazylikę mogą też zobaczyć inne, mniej znane, ale nie mnie ważne dzieła. Wiele z nich zostało zrekonstruowanych po zniszczeniach, jakich dokonała II wojna światowa. Bazylika Mariacka powinna ponadto przypaść do gustu melomanom. W kościele można bowiem znale¼ć 46-głosowe organy - wzorowane na swoich poprzednikach stworzonych w 1625 roku przez Marcina Friese – na których, w letnie miesiące, co piątek odbywają się wieczorne koncerty. To niepowtarzalna okazja, by zanurzyć się w gotyckim klimacie.
Zniszczenia wojenne nie ominęły niestety Kościoła ¦w. Jana, którego początki sięgają czternastego stulecia. Mimo upływu ponad 60 lat od zakończenia wojny, obiekt ten wciąż pozostaje nieodbudowany. Do kościoła wiedzie mała kościelna ścieżka, charakterystyczna dla budynków sakralnych w Gdańsku. Spacerując nią ma się okazję zobaczyć majestatyczny budynek kościoła z każdej ze stron. W środku interesujący jest zbudowany z pó¼no-renesansowego kamienia ołtarz z 1599 roku. Kościół św. Jana, jako jedyny w Gdańsku kościół jest raczej miejscem, gdzie częściej odbywają się koncerty niż msze. Słynie ona także z ciekawych akcji. Swego czasu wiele dyskusji budziły postawione wewnątrz kościoła ogromne lustra, w których przeglądali się przychodzący tutaj ludzie, by na końcu dowiedzieć się o swojej próżności – obecnej nawet w miejscu świętym.
Kościół ¦w. Mikołaja budowany był między 1348 a 1390 rokiem na miejscu świątyni pochodzącej z końca dwunastego wieku. Jak na kościół zbudowany tak dawno temu ma on bardzo duże okna, co nadaje mu wyjątkowy wygląd i atmosferę. Kościół ¦w. Mikołaja jako jedyny wyszedł bez szwanku z II wojny światowej. Dzięki temu zachowało się tutaj oryginalne barokowe i rokokowe wnętrze. Większość znajdujących się w środku bardzo dekoracyjnych, zdobionych złotem dzieł przedstawia sceny z życia Chrystusa. Zobaczyć tutaj można też wspaniały, ręcznie robiony świecznik z 1617 roku.
Trzynawowy Kościół ¦w. Katarzyny, z wydzielonym prezbiterium, to prawdopodobnie najstarszy budynek sakralny w Gdańsku. Sam kościół powstał w wieku XII, ale znajdujące się w krypcie w prezbiterium stare słowiańskie groby pochodzą z X wieku. Masywna wieża kościelna wyróżnia się na tle gdańskich dachów. Jest ona jednakże nie tylko miła dla oka, ale także dla ucha. Mieści się w niej bowiem carillon – czyli instrument gry na dzwonach. W maju 2006 roku kościół strawił pożar, w wyniku którego zniszczony został dach świątyni. Całe szczęście większość zabytkowych przedmiotów uratowano i przeniesiono do Muzeum Narodowego i Ratusza. Obecnie kościół jest w trakcie odbudowy.
Kościół Bożego Ciała – wybudowany poza murami starego miasta tuż przy szpitalu, łączy w sobie cechy stylu gotyckiego i baroku. We wnętrzu można zobaczyć pó¼nobarokowy główny ołtarz, organy i malowany strop, który obecnie wymaga konserwacji. Nieopodal kościoła znajduje się Fort Grodzisko i pomnik upamiętniający zniszczone podczas II wojny światowej gdańskie cmentarze.
Kościół ¦w. Trójcy to kościół halowy. Wybudowany w latach 1481 – 1514 z cegły, na początku należał do Franciszkanów. Potem przejęli go protestanci, zakładając przy nim Gimnazjum Akademickie. Po II wojnie wrócił w ręce pierwszych właścicieli. W kościele znajduje się gotycka ambona z XVI wieku, organy. Obecnie, w budynkach kościoła mieści się muzeum, w którym znajduje się słynny tryptyk Sąd Ostateczny pędzla Hansa Memlinga (kopię można oglądać w Bazylice Mariackiej).
Inny Kościół ¦w. Trójcy przywita Cię, jeśli opuścisz Stare Miasto i odwiedzisz Gdańsk Oliwę. Powszechnie znany jako Katedra Oliwska, ceglany kościół powstawał i w gotyku i w baroku. Stąd niejednorodny kształt świątyni, co można zobaczyć baczniej przyglądając się budynkowi. Katedrze sławę przynoszą niepowtarzalne rokokowe organy z ponad 7 800 piszczałkami. Ich moc można posłuchać wybierając się na jeden z koncertów organowych organizowanych co lato. Słynne organy rekompensują kościołowi brak innych, wartych do obejrzenia przedmiotów czy malowideł.
| | | |